مجله تفریحی و خبری فان پرس

مبلغ زکات فطریه و کفاره سال 1394

مبلغ فطریه و کفاره سال 94 از نظر آیت‎الله نوری‌همدانی

مبلغ فطریه و کفاره سال 94

مبلغ فطریه سال 94

مبلغ کفاره سال 94

مبلغ زکات فطریه و کفاره سال 1394

دفتر آیت‎الله نوری‌همدانی از اعلام مبلغ زکات فطره و کفاره روزه‌ سال 94 خبر داد.

حجت‌الاسلام والمسلمین شمس مدیر دفتر آیت‎الله نوری‌همدانی اظهار کرد: بنا به نظر آیت‌الله نوری‌همدانی بهتر آن است که فطریه از قوت غالب تهیه و پرداخت شود.

وی ادامه داد: مبلغ زکات فطریه امسال از سوی این مرجع تقلید برای کسانی که قوت غالب آنان گندم است، برای هر فرد 6 هزار تومان (سه کیلو گندم) تعیین شده است. همچنین افرادی که قوت غالب آنان برنج است، برای هر فرد 18 هزار تومان (سه کیلو برنج) زکات فطره تعیین شده است.

مدیر دفتر آیت‎‌الله نوری‌همدانی عنوان کرد: مبلغ کفاره افرادی که به هر دلیل توان روزه گرفتن نداشته و عذر موجه شرعی داشته‎اند، برای هر روز روزه‎خواری 1500 تومان است که برای یک ماه در مجموع 45 هزار تومان خواهد بود.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰

گفتگو مفصل با حسن معجونی

گفتگو و مصاحبه مفصل با حسن معجونی

مصاحبه با حسن معجونی

گفتگو با حسن معجونی

گفتگو مفصل با حسن معجونی

حسن معجونی، این روزها نامش بیش از هر زمان دیگری در تئاتر، سینما و تلویزیون دیده می‌شود. او پس از بازی در سریال شمعدونی که بتازگی از شبکه سه پخش شد، نامش در دو فیلم‌ سینمایی «قصه‌ها» و «از رئیس‌جمهور پاداش نگیرید» دیده می‌شود؛ فیلم‌هایی که پس از مدت‌ها رنگ پرده به خود دیده‌اند و حالا اکران این دو فیلم همزمان شده با روی صحنه رفتن دو نمایش که معجونی در یکی بازی می‌کند و در دیگری کارگردانی.

معجونی در نمایش «اسم» به کارگردانی لیلی رشیدی بازی می‌کند و خودش «ستوان اینیشمور» را در تماشاخانه ایرانشهر به روی صحنه برده است. دقایقی قبل از اجرای نمایش ستوان اینیشمور با معجونی درباره نمایشی که کارگردانی ‌کرده و دیگر کارها و فعالیت‌های هنری‌ا‌ش گپ‌وگفتی داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

شما سال‌ها نمایشنامه‌های آنتوان چخوف را روی صحنه ‌بردید و حالا در نمایش جدیدتان از آثار چخوف فاصله گرفته‌اید و نمایشی از مارتین مک دونا را انتخاب کرده‌اید که این روزها اسمش بیشتر در میان تئاتری‌ها شنیده می‌شود، فاصله گرفتن از چخوف و انتخاب نمایشنامه ستوان اینیشمور از مک‌دونا دلیل خاصی داشت؟

به آن اندازه که می‌گویید از نمایشنامه‌های مک‌دونا در تئاتر استفاده نشده و فقط یک اثر به صورت رسمی از او به روی صحنه رفته است. واقعیت این است که چخوف چند کار مهم دارد و من منهای نمایشنامه «سه خواهر» تقریبا بقیه آثار مهمش را اجرا کرده‌ام. سه خواهر هم پروژه‌ای است که به نظرم باید کمی برای اجرایش صبر کنم.

پس در آینده دوباره کاری از چخوف را کارگردانی خواهید کرد؟

سه خواهر را بالاخره اجرا خواهم کرد ولی زمانش را نمی‌دانم. فکر می‌کنم الان فصل اجرای آن نیست. آدمی هم نیستم که بخواهم با مد حرکت کنم. زمانی هم که چخوف را اجرا می‌کردم، مد جامعه نبود. بعضی اوقات دنبال نمایشنامه‌های دیگری می‌گردم. قبلا هم نمایشنامه‌ای از «تانکر ددوردست» اجرا کردم که فضایی شبیه کار جدیدم داشت. نمایشنامه‌ «به خاطر یه مشت روبل» نیل سایمون را هم کار کرده‌ام و اثر مک دونا هم در ادامه فعالیت‌های قبلی‌ من است.

این که برای روی صحنه بردن نمایش سه خواهر صبر کرده‌اید، دلیل خاصی دارد؟

نمایشنامه سختی است و فعلا به آن اندازه نیرو برای اجرایش ندارم.

برای انتخاب نمایشنامه ستوان اینیشمور دلیل جامعه‌شناختی و روان‌ شناختی خاصی داشتید؟

سوالات شما مرا وادار می‌کند بگویم آدم اجتماعی و به روزی هستم. مواردی که اشاره کردید، می‌تواند اتفاق بیفتد و من ارجاعات امروزم را داشته باشم، اما در عین حال می‌‌تواند دغدغه گذشته‌ام باشد. بازی‌های بچگانه‌ای که در نهایت به جدیت و خشونت کشیده می‌شود، از موضوعاتی است که برایم خیلی اهمیت دارد. من هر زمانی حرف بزنم، حرف زمان الانم خواهد بود. حتی بی‌خاصیت‌ترین متن‌ها را هم بگیرم، بالاخره امروز زندگی می‌کنم و با دغدغه‌های امروزم کار خواهم کرد. آنی که باید دنبالش بگردیم خودم هستم، نه اثر اصلی که چقدر امروزی هست یا نیست.

جامعه در این میان جایی دارد؟

من هم جزوی از اجتماع هستم. با تماشاچی سروکار دارم و چون با تماشاچی سروکار دارم، چه بخواهم و چه نخواهم، مسائل اجتماعی برایم زنده می‌شود.

ترجمه نمایشنامه راضی‌کننده بود؟ برخی بچه‌های تئاتر از ترجمه نمایشنامه خیلی راضی نیستند؟

یکی از بهترین ترجمه‌‌های این نمایش ترجمه زهرا جواهری است. من با بقیه ترجمه‌ها مشکل دارم. نمی‌گویم ترجمه کاملی است و یک‌جاهایی چیزهایی را عوض کرده‌ام ولی اساس و پایه ترجمه را نسبت به دیگر ترجمه‌ها بیشتر قبول دارم.

تا چه اندازه به روح اصلی متن وفادار بودید؟

نمایشنامه اصلی همین چیزی است که به روی صحنه بردم. فقط یکی از صحنه‌های کوتاه را ادغام کردم و دلیلش هم این بود که به نظرم آن صحنه ارجاعاتش ایرلندی بود و شاید خیلی برای مخاطب ایرانی معنا نداشت. گاهی مترجم وفادار است و همه متن را ترجمه می‌کند. برای اجرا نیاز ندیدم همه متن را اجرا کنم و باید چیزهایی را پالایش می‌کردم، چون جنس بعضی شوخی‌ها برای زبان مبدا بسیار زنده است و برای ما این گونه نخواهد بود. دو صحنه را ادغام کردم. صحنه‌ای که شاید 10 دقیقه طول بکشد و اگر می‌خواستم آن را لحاظ کنم، زمان کار 100 دقیقه می‌شد. به هر حال با این ادغام الان زمان نمایش به 90 دقیقه رسیده است.

تئاتر زمان زیادی از من می‌گیرد و بیشتر با تئاتر درگیرم. سینما و تلویزیون به اندازه تئاتر دغدغه‌ام نیست که بگویم خیلی به فعالیت در آن فکر می‌کنم. همه می‌دانند که من تئاتری هستم و بیشتر از هرچیزی به حضور در تئاتر فکر می‌کنم

یکی از نقاط قوت نمایش طراحی صحنه است. با این که نمایش نسبتا پرده‌های زیادی دارد ولی در صحنه‌ای که طراحی کرده‌اید، با کمترین زمان پرده‌ها عوض می‌شود و دست کارگردان هم برای داشتن میزانسن مناسب کاملا باز است. چطور به این ایده برای طراحی صحنه رسیدید؟

از ویژگی‌ کارهایم داشتن صحنه‌ مینیمال است. در نمایشنامه به چند مکان اشاره می‌شود و من همه این مکان‌ها را فقط با نور عوض کردم. چیزی که زیاد برایم مهم است، شیبی است که گربه در آن کشته شد. این شیب جایی است که برای همه شخصیت‌ها اتفاقات مهمی می‌افتد.

کمی درباره نمایش اسم به کارگردانی لیلی رشیدی بگویید. هر دو کار با فاصله کمی از هم اجرا می‌شود. این همزمانی روی کارتان تاثیر نمی‌گذارد؟ دیگر این که اسم، اولین نمایشی است که خانم رشیدی کارگردانی می‌کند و این باعث تردید برای حضورتان در این نمایش نشد؟

نه، چه تاثیری؟ من در ستوان اینیشمور کارگردان هستم و در نمایش اسم بازی می‌کنم و خیلی به هم مربوط نمی‌شوند. فقط این که در هر دو نمایش، طراحی صحنه را من انجام داده‌ام. البته این همزمانی باعث شد بهترین آدمی که بتواند دو طراحی را هماهنگ کند خودم باشم. درست است که اسم، اولین کارگردانی خانم رشیدی است ولی من خیلی سال است که ایشان را می‌شناسم و با هم کار کرده‌ایم و جزو گروهم بوده است. این شناخت کمی مرا جلو انداخت و دلیلی برای نگرانی به وجود نیاورد.

امروز در تئاتر کشور جریانی خصوصی به راه افتاده که با استفاده از حضور چهره‌های سینمایی و مشهور، قصد درآمدزایی و کاسبی از تئاتر دارد. جریان خصوصی‌سازی مدنظر شما چیزی متفاوت از آن است. نگران نیستید آن جریان خصوصی بر کاری که شما در پیش گرفته‌اید، غلبه کند؟

چنین تئاترهایی بزودی همه را خسته می‌کند. هم مخاطبان و هم مدیران خسته خواهند شد و و وقتی این دو خسته شوند، ماجرا برچیده می‌شود. ما باید اشتباه کنیم و این اتفاقات باید بیفتد تا راه درست را پیدا کنیم. زمانی هم که این شرایط تغییر کند، برایمان مبنای محکمی خواهد بود تا دیگر این اتفاقات نیفتد. من نگران نیستم چون تمام مدت تئاترهایی کار کرده‌ام که چنین مواردی مبنایمان نبوده است. تا الان هم از کارهایمان رضایت داشته‌ایم و همین روال را ادامه خواهیم داد.

چرا در سینما به اندازه تئاتر و تلویزیون فعالیت ندارید؟

تئاتر زمان زیادی از من می‌گیرد و بیشتر با تئاتر درگیرم. سینما و تلویزیون به اندازه تئاتر دغدغه‌ام نیست که بگویم خیلی به فعالیت در آن فکر می‌کنم. همه می‌دانند که من تئاتری هستم و بیشتر از هرچیزی به حضور در تئاتر فکر می‌کنم.

شما با مجموعه مسافران برای مخاطب عام به چهره‌ای شناخته شده تبدیل شدید. چه شد که همکاری با رامبد جوان را انتخاب کردید؟

رامبد برای بازی در این مجموعه مرا هل داد وگرنه خیلی دنبال دیده شدن نبودم. اصلا علاقه‌ای به دیده شدن ندارم. من هم در آن مجموعه از تیم سازنده و متنی که کار می‌کردند، خوشم آمد و هم با تهیه‌کننده راحت بودم. همه اینها فاکتورهایی است که مرا به حضور در این مجموعه‌ ‌کشاند. بازی در سریال شمعدونی هم همان مشخصه‌های مسافران را داشت.

مجموعه مسافران فضایی فانتزی داشت و شمعدونی فضایی واقعی و رئال. خودتان کدام سبک طنز را بیشتر می‌پسندید؟

طنز من هیچ‌کدام از این طنزها نیست. نمی‌‌گویم این سبک‌ها را قبول ندارم ولی دنبال نوع دیگری از طنز هستم. جنس طنز کارهایی را که در تئاتر می‌کنم، بیشتر می‌پسندم. کمدی کارهایم از دل جدیت می‌آید و اصلا دنبال فضاهای فانتزی نیستم. قطعا در آینده جنس طنز‌هایم را پخته‌تر خواهم کرد.

در دو مجموعه‌ای که در صداوسیما بازی کردید، نوع بازی و نقش‌هایتان خیلی شبیه هم بود. نگران ادامه این سبک و کلیشه‌شدن نیستید؟

نه! چرا باید نگرانی داشته باشم؟ اصلا به این موضوع فکر نمی‌کنم. این سبک من هست. در تئاتر هم آدم راحتی هستم و از این بابت نگرانی ندارم.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰

اسامی هنرمندان ورزشکاران و مداحانی که از برنامه ماه عسل حمایت کردند

اسامی هنرمندانی که از برنامه ماه عسل حمایت کردند

اسامی ورزشکارانی که از برنامه ماه عسل حمایت کردند

اسامی مداحانی که از برنامه ماه عسل حمایت کردند
اسامی هنرمندان ورزشکاران و مداحانی که از برنامه ماه عسل حمایت کردند

انتقادها به احسان علیخانی که در چند وقت اخیر قوت گرفته موجب شد گروهی از هنرمندان، ورزشکاران و حتی مداحان از او حمایت کنند.

ماجرای مهمان خبرساز احسان علیخانی مجری و تهیه‌کننده برنامه «ماه عسل» کار این مجری را با دشواری‌هایی روبرو کرد.

او که یک مدل لباس عروس را مهمان برنامه خود کرده بود بعد از پخش این برنامه با واکنش‌های غیرقابل تصوری در فضای مجازی روبرو شد. رسانه‌ها و مطبوعات مختلف به این موضوع پرداختند و در نهایت کار به جایی رسید که مسئولان صداوسیما به مدیران شبکه برای پخش این برنامه تذکر دادند، اما این پایان حاشیه‌ها نبود. تازه بعد از این مرحله ماجرای دستمزد علیخانی مطرح شد، دستمزدی که به گفته او 45 میلیون تومان سالانه است.

بعد از مرحله اعلام دستمزد و صحبت‌های علیخانی در یکی از قسمت‌ها، موج انتقادها به او کاهش پیدا کرد و این بار پای طرفدارانش به میدان باز شد حتی نظرات کاربران در فضای مجازی به جای نگاه انتقادی تبدیل به رویکرد حمایتی شد. این نگاه حمایتی به هنرمندان و ورزشکاران و حتی سعید حدادیان مداح هم رسید.

رضا رشیدپور از نخستین افرادی بود که وارد میدان شد و از علیخانی دفاع کرد، او در متنی خطاب به علیخانی کار او را تحسین کرد و در بخشی نوشت: «مگر مردم نجیب ما از رسانه ملی چه توقعی دارند؟ جز همین صداقت؟ جز همین انسانیت؟ حالا که به مدد نگاه پاک و نجیب مردم و دعای خیرشان به اوج رسیده ای در اوج هم بمان. نگاه به برخی موانع ریز ارتفاع تماشا را کوتاه می کند . نمی‌گویم که منتقدانت را ندیده بگیر . اصلا . اتفاقا دست منتقد را باید بوسید . اما کسی که بهتان می زند و دروغ می بافد که دیگر منتقد نیست . جدای از نقدهای منصفانه مطمئن باش که میلیون ها مخاطب تحسینت می کنند. من هم یکی از آنها. شاد باشی.»

بهنوش بختیاری بازیگر هم در دفاع از علیخانی نوشت: «تمام قد از برنامه ماه عسل تشکر میکنم. وخوشحالم که لایه های پنهان اجتماع ما که معمولا در تلویزیون با خوش و بش و خنده و همه چی گل وبلبله از روش رد میشن انقدر واضح، شفاف، ساده، زلال داره گفته میشه. زخمهایی که همه ما داریم و فقط روش چسب زخم میزنیم که زشتیشو کسی نبینه و جلوی خونریزی روحیو موقتا بگیره. آدمهایی که کنار مان و نگاهشونم نکردیم. شاید ماه عسل با اجرای فوق العاده آقای احسان علیخانی باعث بشه با مهربانی بیشتری بهم نگاه کنیم. صفحه اصلی اینستاگرام ماه عسل برای طرفداران این برنامه. یاعلی»

مهراب قاسم‌خانی هم به جمع مدافعان علیخانی پیوست و خطاب به منتقدان او گفت: «نمی‌توانید با یک سری از واژه‌ها ژست روشنفکری بگیرید.»

علی لهراسبی هم در متنی «ماه عسل» را برنامه‌ای دانست که هر شب جامعه را حلاجی می‌کند.

مرتضی پورعلی‌گنجی، بازیکن ملی پوش کشورمان مطلبی را در حمایت از احسان علیخانی منتشر کرد او نوشت: «داداش به خاطر برنامه قشنگت (ماه عسل) که هر سال زحمتشو میکشی بهت تبریک میگم. امیدوارم همیشه سلامت باشی و بتونی همینجوری به کارت ادامه بدی. دوست‌دارت: مرتضی پورعلی گنجی»

محمدرضا خانزاده، بازیکن تیم فوتبال پرسپولیس نیز در متنی در مورد علیخانی نوشت: «احسان علیخانی عزیز؛ خدا خیلی بزرگه و مطمئن باش همه مردم پشتت هستن.»

سعید حدادیان هم در یکی از سخنرانی‌های خود درباره «ماه عسل» و علیخانی صحبت کرد و گفت: «این بچه‌های مجری واقعاً توانمند و هنرمند هستند از لحاظ فیزیک و میمیک خدا قدرتی به آنها داده و در جذب مخاطب عالی هستند چه نسل قبلشان و چه این دو نسلی که الان هستند. من با همه‌شان رفیق هستم و مرا به عنوان کسی که نقد سلبی می‌کند نگاه نکنید. بنده اگر اشتباهی از این بچه‌ها سر زد با حذف مخالفم البته همانطور مورد تذکر قرار بگیرند خوب است چون اینها بچه‌های خوبی هستند پس من چی می‌گم.»

رامبد جوان هم در تمام مدت پخش «خندوانه» در ماه مبارک رمضان به عنوان رقیب علیخانی از سوی برخی مطبوعات و رسانه‌ها مطرح می‌شد، نسبت به این موضوع واکنش نشان داد. او در حمایت از علیخانی نوشت: «سلام رفقا همیشه از ارزشمندترین چیزهای زندگی‌ام دوستی‌ها و رفاقت‌هایم با آدم‌ها بوده و هست، این بازی اخیری که توسط عده‌ای - قطعاً نسنجیده - راه افتاده و به زشت‌ترین شکل ممکن من و رفیقم احسان علیخانی را به دلایل احمقانه و واهی در برابر هم قرار داده؛ بدون این ملاحظه که ما هر دو داریم با سلیقه‌هایمان و آنطور که بلدیم برای «مردم» تلاش می‌کنیم و برنامه می‌سازیم برای اینکه آن‌ها رابرای دقایقی وادار به فکر کردن به چیزایی کنیم که به نظرمان ارزشمندند، حالم را خیلی بد کرده. این بازی بیمارگونه‌ای که در فضای مجازی راه افتاده را نمی‌فهمم، فقط انقدر می‌فهمم که شیوع این بیماری بی‌شک هیچ برنده و «قهرمان» ی ندارد و البته یقین دارم که قربانی مظلوم این بازی چیزی نیست جز : «اخلاق». . .اخلاق - اخلاق - اخلاق . . .که چقدر این روزها حالش بده! کمک کنید تا نذاریم بمیره! همین!!!»

«ماه عسل» به روزهای پایانی پخش در سال 1394 نزدیک می‌شود و باید دید با مخالفت‌ها و موافقت‌هایی که با این برنامه در جریان این دور از پخش صورت گرفت برنامه‌ها برای تولید آن در سال آینده به چه ترتیب خواهد بود.

خبرآنلاین3456789/

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰

عید فطر 94 چه روزی است؟

عید فطر 94 چه روزی است؟

روز عید فطر 94

زمان واقعی عید فطر 1394

عید فطر 94 دقیقا چه روزی است؟

حجت‌الاسلام شیرمردی رئیس ستاد نماز جمعه تهران در نشست خبری ستاد برگزاری نماز عید سعید فطر، اظهار کرد: مطابق تقویم عید سعید فطر روز شنبه آینده است، اما به محض اعلام عید از سوی ستاد استهلال دفتر مقام معظم رهبری، ما آمادگی داریم که نماز عید سعید فطر را در روز جمعه در مصلای امام خمینی (ره) برگزار کنیم.
رئیس ستاد نماز جمعه تهران گفت: به محض اعلام عید از سوی ستاد استهلال دفتر مقام معظم رهبری، ستاد برگزاری نماز عید سعید فطر تهران آمادگی برگزاری نماز را در مصلای تهران دارد.

حجت‌الاسلام شیرمردی رئیس ستاد نماز جمعه تهران در نشست خبری ستاد برگزاری نماز عید سعید فطر، اظهار کرد: مطابق تقویم عید سعید فطر روز شنبه آینده است، اما به محض اعلام عید از سوی ستاد استهلال دفتر مقام معظم رهبری، ما آمادگی داریم که نماز عید سعید فطر را در روز جمعه در مصلای امام خمینی (ره) برگزار کنیم.

وی افزود: نماز عید سعید فطر امسال به امامت رهبر معظم انقلاب در مصلای امام خمینی (ره) برگزار می‌شود.

حجت‌الاسلام شیرمردی با بیان اینکه ۱۵ کمیته توسط ستاد برگزاری نماز عید سعید فطر تشکیل شده است، گفت: طبق تمهیدات کمیته حمل و نقل این ستاد از ساعت چهار صبح روز عید، متروی تهران آماده انتقال نمازگزاران به مصلای تهران است.

رئیس ستاد نماز جمعه تهران تاکید کرد: ۲۵۰۰ دستگاه اتوبوس و ۵۵۰ دستگاه خودروی ون در روز برگزاری نماز عید سعید فطر آماده انتقال نمازگزاران به مصلی هستند.

وی تاکید کرد: در روز اقامه نماز، ناوگان متروی تهران و اتوبوسرانی از اذان صبح تا اذان ظهر به صورت رایگان مردم تهران را به سمت مصلی و از مصلی به نقاط مختلف شهر منتقل می‌کنند.

حجت‌الاسلام شیرمردی با بیان اینکه به تعداد کافی پارکینگ برای نمازگزاران در نظر گرفته شده است، گفت: یک پارکینگ ۷-۶هزار نفری در شمال مصلای امام خمینی (ره) و همچنین پارکینگ عباس‌آباد در جنوب مصلی که ۵-۴هزار ظرفیت پارک ماشین دارد، در نظر گرفته شده است.

رئیس ستاد نماز جمعه تهران افزود: پارکینگ‌های بیهقی، بنیاد مستضعفان، استانداری، سازمان راه‌آهن و همچنین وزارت راه، ظرفیت ۵-۴ هزار ماشین را دارند که برای روز اقامه نماز در نظر گرفته شده‌اند.

وی با بیان اینکه بیش از هزاران نفر از عوامل پلیس راهور، کار امنیت و سازماندهی مردم و خیابان‌های اطراف مصلای تهران را بر عهده دارند، گفت: یکی از مشکلات سال گذشته، عدم آشنایی مردم با درهای خروجی و ورودی مصلی بود که امسال این موضوع از طریق توزیع نقشه مصلی و خیابان‌های اطراف و همچنین اطلاع‌رسانی مناسب، مرتفع شده است.

رئیس ستاد نماز جمعه تهران تاکید کرد: در صبح روز عید فطر، ایستگاه‌های صلواتی پیش‌بینی شده است و همچنین در اتوبوس‌ها از مردم پذیرایی صورت می‌گیرد.

حجت‌الاسلام شیرمردی با بیان اینکه یکی از کمیته‌های ستاد برگزاری نماز عید فطر، کمیته امداد و نجات و کمیته بهداشت است، گفت: تمامی نمازگزاران در روز عید بیمه هستند و اگر مشکلی برای آنها پیش بیاید، توسط اورژانس به صورت رایگان درمان خواهند شد.

وی افزود: بیش از سه هزار نفر در کمیته انتظامات و اجراییات، کار راهنمایی مردم را بر عهده دارند که ما از مردم خواهش می‌کنیم به تذکرات عوامل این کمیته و همچنین پلیس راهور توجه داشته باشند.

رئیس ستاد نماز جمعه تهران با بیان اینکه در تمامی میادین شهر، دستگاه‌های اتوبوس برای انتقال نمازگزاران به مصلای تهران و همچنین بالعکس در نظر گرفته شده است، گفت: من از مردم شریف تهران تقاضا دارم که حتی‌الامکان از حمل و نقل عمومی استفاده کنند که در این زمینه فاصله حرکت قطار متروی تهران هر سه دقیقه یک بار در ایستگاه‌ها به سمت مصلای تهران آماده خدمات‌رسانی هستند.

حجت‌الاسلام شیرمردی گفت: برنامه‌ نماز عید سعید فطر تهران در مصلای امام خمینی (ره) راس ساعت هفت صبح با تلاوت قرآن، مدیحه‌سرایی و تواشیح آغاز می‌شود و امیدواریم که بتوانیم راس ساعت هشت صبح، نماز عید را به امامت رهبر معظم انقلاب اقامه کنیم.

وی در پایان تاکید کرد: کلیه درهای مصلای تهران از اذان صبح روز عید باز خواهد بود.

۲ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰

ماجرای تقدیر و تشکر معاونت سیما از برنامه ماه عسل 94 چیست؟

ماجرای تقدیر و تشکر معاونت سیما از برنامه ماه عسل 94 چیست؟

علت و دلیل تقدیر و تشکر معاونت سیما از برنامه ماه عسل 94 چیست؟

تقدیر و تشکر معاونت سیما از برنامه ماه عسل 94

تشکر معاونت سیما از برنامه ماه عسل 94

ماجرای تقدیر و تشکر معاونت سیما از برنامه ماه عسل 94 چیست؟

شب گذشته، درپی پخش وی‍ژه برنامه ماه عسل و دعوت از مهمان قرآن پژوه ایرانی متولد آمریکا در این برنامه، معاونت سیمااز عوامل ماه عسل تشکر وقدردانی کرد.

علی اصغر پورمحمدی در گفت وگو با جام جم ضمن بیان این که برنامه ماه عسل، با 11 سال سابقه از شبکه سوم سیما درحال پخش است، گفت: این ویژه برنامه افطار، در زمانی که من مدیر شبکه سه سیما بودم آغاز شد که از نظر محتوا، شکل و بُرد با سایر برنامه های ویژه افطار متفاوت بود.

به گفته وی، ماه عسل تاکنون فراز وفرودهای متعددی را پشت سر گذاشته و پس از آزمایش و خطاهای زیادی به پختگی لازم رسیده است.

پورمحمدی افزود: به همین دلیل ما از دست اندرکاران این برنامه توقع بالایی داریم و امیدواریم هرسال بر غنای آن اضافه شود.

معاون سیما در ادامه به سازوکار تهیه قسمت های مختلف ماه عسل اشاره کرد وگفت: ما امسال تمام سوژه های این برنامه را قبل از اجرا بررسی کنیم اما اولین قسمت ماه عسل امسال و نیز برنامه هشتم مورد تایید ما نبود وبراساس سوژه مطرح شده تولید واجرا نشد به همین دلیل هم از جانب بینندگان وهم مدیران سازمان با اعتراضاتی روبه رو شد که ان‌شالله دیگر شاهد تکرار این اشتباهات نخواهیم بود.

معاون سیما همچنین از موضوع برنامه دیشب ماه عسل ودعوت از قرآن پژوه ایرانی ساکن آمریکا تقدیر کرد و آن را برای جوانان وکسانی که خواهان مهاجرات به کشور های غربی هستند مفید عنوان کرد. در برنامه دیشب ماه عسل، محمد عرب 47ساله دعوت شد که از کودکی در آمریکا زندگی کرده وبراثر یک اتفاق ساده به قرآن و قرآن پژوهی روی آورد.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰

گفتگو با داریوش‌کاردان مجری مسابقه «ثانیه‌ها» شبکه دو

گفتگو با داریوش‌کاردان مجری مسابقه «ثانیه‌ها» شبکه دو

مصاحبه با داریوش‌کاردان مجری مسابقه «ثانیه‌ها» شبکه دو

داریوش‌کاردان مجری مسابقه «ثانیه‌ها» شبکه دو

گفتگو با داریوش‌کاردان مجری مسابقه «ثانیه‌ها»

مجری مسابقه «ثانیه‌ها»

گفتگو با داریوش‌کاردان مجری مسابقه «ثانیه‌ها» شبکه دو

داریوش کاردان، خواسته یا ناخواسته در بیشتر برنامه‌های طنزی که در دهه 70 اجرا می‌کرد شکل متفاوتی از استندآپ کمدی را به نمایش می‌گذاشت. نمونه بلوغ یافته چنین استندآپی، هم اکنون در برنامه «خندوانه» اجرا می‌شود. کاردان که با شخصیت همیشه منتقد استاد خرناس نوستالژی دهه 70 را برای مخاطبان رادیو زنده می‌کند، این روزها مسابقه ثانیه‌ها را با اتکا به قابلیت‌هایش در استندآپ کمدی‌ها اجرا می‌کند. بهانه گفت‌وگو، روزهای کاری و بیکاری کاردان است.

با توجه به این که شما به عنوان یک نویسنده و طنزپرداز سال‌ها با تلویزیون همکاری کرده‌اید، چرا این حضور مداومت ندارد؟ یعنی شما به عرصه‌های مختلفی می‌روید و رجوع می‌کنید؛ مثلا خاطرم هست برای سینما ماوراء هم در مقطعی فیلم دوبله کردید. یعنی دوبله، گویندگی، اجرا، نویسندگی و... این مداری است که شما در آن به صورت رفت و برگشت می‌روید و می‌آیید. چرا جایگاه ثابتی برای خودتان انتخاب نمی‌کنید؛ یک گوشه هنری خوب که مداومت داشته باشد؟

این بخش اصلا به من برنمی گردد. حقیقت این است که من مدیون خداوند هستم، چون استعدادهای گوناگونی ـ که خودم تصور می‌کنم یا دیگران فکر می‌کنند ـ در من به ودیعه گذاشته شده است. من کاری در این مورد نکرده‌ام. در بخش‌هایی می‌گویند صدایت خوب است، خب گویندگی یا دوبله کرده‌ام. این که شما به دوبله اشاره کردید در برنامه سینما ماوراء، در واقع اواخر فعالیت من در حوزه دوبله بود. من حدود 10، 12 سال در دوبلاژ بودم و در فیلم‌ها و سریال‌های زیادی هم گویندگی کرده و هم مدیر دوبلاژ بوده‌ام. شعر می‌گویم، شعر طنز. بازیگری هم می‌کنم، حتی اجرای تلویزیونی برنامه‌ای مثل «صندلی داغ» را به عهده می‌گیرم یا مثل سال‌های خوب و خوشی که در رادیو بودم،گویندگی در رادیو را هم دوست دارم. همه آنچه شما مثال زدید؛ بازیگری، اجرا، دوبلاژ و... گزینه‌هایی است که من از ابتدا فکر می‌کردم می‌توانم انجام دهم، ولی این که دیگران هم به چنین قضیه‌ای پی ببرند و قبول کنند که من می‌توانم، زمان زیادی صرف شده است. من هرگز اراده نکرده‌ام که مثلا الان از اینجا بروم سراغ دیگری. همه این جابه جایی‌ها اتفاقی بوده است. من همیشه دلم می‌خواست این کارها را انجام دهم، ولی فکر می‌کنم خداوند در بهترین زمان، بهترین اتفاقات را برای من رقم زده است. مثلا فرض کنید سال‌هایی که ما در این کشور فقط دو شبکه رادیویی و دو شبکه تلویزیونی داشتیم و این همه تعدد شبکه‌ها وجود نداشت، رادیو بهترین حوزه بود و من آنجا رشد کردم و خیلی هم خوب بود. بعد از آن دیدم که می‌توانم در تلویزیون کار کنم. رفتم و «نوروز 72» را ساختم. مدت‌ها بود کارهای طنز می‌ساختم. زمانی هم احساس کردم دوبله جای ماندن نیست، بنابراین فراموشش کردم.سال‌گذشته، ماه رمضان، برنامه افطار شبکه یک را اجرا کردم (پس از پنج سال دوری از تلویزیون). الان هم مسابقه ثانیه‌ها را اجرا می‌ کنم. شاید در آینده اگر زمانش مناسب باشد، برنامه هم بسازم. شاید دوباره صندلی داغ راه بیفتد. دلم می‌خواهد یک برنامه گفت‌وگومحور داغ تهیه کنم؛ بنابراین در کل می‌توانم بگویم این من نیستم که تصمیم می‌گیرم. فقط به شرایط نگاه می‌کنم. می‌گویم الان دیگر در چنین شرایطی این کار را نمی‌شود کرد، اما آن کار را می‌شود. بنابراین می‌روم دنبال بهترین کاری که می‌شود انجام داد. هرچه پیش آید، خوش آید. فقط خوبی قضیه تغییر در انجام امور مختلف هنری این است که همیشه کاری برای انجام دادن هست. هر وقت بیکار بودم، خب بودم. بالاخره بیکاری خودش یک شغل است! تشکر می‌کنم از مدیران و مسئولانی که در سال‌های بیکاری حال مرا نپرسیدند.

این تغییرات خواسته بود یا ناخواسته؛ یعنی کی خواسته بود و کجا ناخواسته؟

در عرصه اجرا و برنامه طنز رادیویی، برنامه‌های گفت‌وگومحور را بعمد نرفتم. خودم دلم خواست نروم. برای این که احساس می‌کردم یا نمی‌توانم حرف‌هایم را بزنم یا اگر بزنم دچار مشکل می‌شوم. نه خودم، بلکه برنامه دچار مشکل می‌شود. دچار مشکل شدن خودم مهم نیست، مهم این است که آدم می‌آید و زحمتی می‌کشد و با یک گروه بزرگ برنامه‌ای می‌سازد، مثلا فرض کنید از برنامه خوشش نمی‌آید، آن یکی گروه خوشش می‌آید. خب این وسط برنامه حیف می‌شود؛ بنابراین می‌گویم اصلا نمی‌آیم، اما این که فلان کارگردان من را بخواهد که بروم و بازی کنم اصلا دست من نبوده است. خواسته‌اند و رفته‌ام بازی کرده‌ام و خب الحمدلله خوب درآمده است.

سؤالم بیشتر جنبه پیشنهادی دارد، چون شرایط عوض می‌شود. پتانسیل و قابلیت هنرمندان مختلف را که در نظر می‌گیریم احساس می‌کنم فارغ از فضای گفت‌وگومحوری که شما به دنبال آن هستید، توانایی منحصر به فردی دارید که در یک برنامه مستقل فردی، استندآپ کمدی اجرا کنید؛ کاری که بتدریج وارد فرهنگ ما می‌شود. من فکر می‌کنم شما همین طور روی برنامه‌های مختلف، حرف‌هایی برای گفتن دارید که هم می‌تواند انتقادی باشد و هم جذاب. تا به حال به برنامه استندآپ کمدی محور فکر کرده‌اید؟ به هر حال یک جوری استاد خرناس منتقد را که مشی گل‌آقایی داشت زنده کرد.

‌تحت این عنوان نه، ولی من یک بار طرحی دادم به نام «شبی با خرناس» که هفتگی بود. متأسفانه دو قسمت ضبط شد، اما مورد پسند مدیران وقت واقع نشد. طرحی دادم که هرشب قبل از خبر یا بعد از خبر، 10 دقیقه فقط بیایم و حرف بزنم. مثلا فرض کنید، حرف کاردان یا حرف خرناس همین! با هر تیپ و قیافه و آرایشی، فقط 10 دقیقه بیایم و حرف روز را بزنم. اما این هم نشد. می‌ترسم بیشتر توضیح بدهم چون ممکن است یک نفر دیگر این طرح من را از جانب خودش ارائه و تصویب کند و خب ان‌شاءالله موفق باشد. متأسفانه آدمی که بخواهد هر روز حرف بزند، می‌افتد به روغن‌سوزی! اما این که شما پیشنهاد کردید، بله می‌شود من هفته‌ای یک برنامه را به این شیوه ارائه کنم؛ ولی اگر بدانم می‌توانم.

گاهی متأسف می‌شوم چون یک بیت شعر از حافظ می‌خوانم می‌پرسم از کیست، شرکت‌کننده پاسخ می‌دهد سهراب سپهری! یا یک شعر نو می‌خوانم و می‌پرسم، می‌گویند خاقانی! این نشان می‌دهد ما چقدر از فرهنگ و ادبیات خودمان دور شده‌ایم

دلتان می‌خواهد مثل گذشته برنامه سازی را از سر بگیرید و کمی جهتگیری مالی در تولید برنامه داشته باشید؟

من، هم دلم می‌خواهد برنامه بسازم، ‌هم دلم می‌خواهد در فیلم‌های سینمایی بازی کنم‌ و هم دلم می‌خواهد برگردم رادیو، با مردم بگویم و بخندم و شاد باشیم. واقعا دغدغه من دغدغه مردم است، دغدغه معاش و روحیه مردم. من دغدغه خودم را ندارم. دغدغه درآمد ندارم. معتقدم رزقکم فی‌السماء. شش سال کار نکردم، اما لنگ نماندم. باز هم لنگ نخواهم ماند. من دغدغه برنامه‌سازی هنری دارم و به خود هنر می‌اندیشم، نه به درآمدی که از این راه به دست خواهم آورد. البته نه این که بی‌نیاز باشم. اتفاقا خیلی هم نیازمند پولم! بشدت نیازمندم! اگر الان همه زندگی من را جمع کنی، به یک صدم زندگی همقطارانی که سال‌ها بعد از من شروع کرده‌اند هم نمی‌رسد. البته به این قضیه افتخار نمی‌کنم، اما جای افتخار هست که من از هنر برای کسب مال استفاده نکرده ام، فقط برای گذران امورم بوده است. به قول پدر مرحومم، اگر دنیا را با عدالت تقسیم می‌کردند، بیش از این که الان دارم به من نمی‌رسید و من راضی‌ام!

بحث ما در مورد مسابقه ثانیه‌هاست. قبول دارید مردم ما نوستالژی زده هستند و این مسابقه به نوعی یادآور مسابقه هفته زنده‌یاد منوچهر نوذری است. به نظر شما چرا در تولید برنامه‌های مسابقه محور علمی وقفه‌ای ایجاد شد؛ چون روند مداوم و منطقی نداشتن باعث ریزش مخاطب می‌شود.

به این دلیل نیست. وقتی مرحوم نوذری این مسابقه را اجرا می‌کرد ما حداکثر دو شبکه داشتیم، نه اینترنت بود و نه ماهواره. هیچ چیزی نبود و مردم پای مسابقه می‌نشستند. مردم می‌نشستند و لذت می‌بردند. من هم از اجرای این برنامه ثانیه‌ها (البته ضمن ادای احترام به آقای خمسه که قبلا اجرا می‌کردند) عرض می‌کنم چند مرتبه نام آقای نوذری را آورده و یادشان کرده‌ و کلمات ایشان را به کار برده‌ام. به شوخی گفته‌ام «اونی که تو فیلم بود...» دقیقا همان‌طور که ایشان می‌گفت. به هر حال اگر ما حق بزرگانمان را پاس نداریم و به آنها احترام نگذاریم گویی ریشه‌های خودمان را زده‌ایم. در هر اجرایی سعی می‌کنم یاد نوذری را زنده نگاه دارم. ما همیشه باید اگر کاری را اجرا می‌کنیم که شبیه کار دیگری است، خوب است یادی از آن بزرگ هم بکنیم و حالا این که وقفه حاصل شده است، واقعا نمی‌دانم چرا. این موضوع را به فال نیک می‌گیرم و امیدوارم در آینده‌ای نزدیک این مسابقه‌ها به یک روند تبدیل شوند؛ البته نه لزوما این مسابقه بلکه مسابقه‌های علمی تلویزیون به سمتی بروند که شرکت‌کنندگان با آمادگی خیلی بیشتر بیایند.

6 سال کار نکردم ‌اما لنگ نماندم. باز هم لنگ نخواهم ماند. من دغدغه برنامه‌سازی هنری دارم و به هنر می‌اندیشم، نه به درآمدی که از این راه به دست خواهم آورد

یعنی شرکت‌کنندگان آمادگی علمی کافی ندارند؟

الان گاهی متأسف می‌شوم، چون یک بیت شعر از حافظ می‌خوانم می‌پرسم از کیست، شرکت‌کننده پاسخ می‌دهد سهراب سپهری! یا یک شعر نو می‌خوانم و می‌پرسم، می‌گویند خاقانی! این نشان می‌دهد ما چقدر از فرهنگ و ادبیات خودمان دور شده‌ایم. امیدوارم این مسابقه بزودی به مسابقه متفاوتی تبدیل شود و حتی بتوانیم برای ورود به آن آزمون بگذاریم تا هرکسی نتواند در آن شرکت کند. یعنی از یک سطح علمی یا از نمره‌ای به بالا بتوانند در آن شرکت کنند و اگر ادامه پیدا کند خیلی جذاب می‌شود. حتما هم نباید به این صورت دایره‌ای اجرا شود که از کی بپرسم و این مسائل. بلکه می‌تواند اشکال دیگری داشته باشد. این مدل مسابقه تلویزیونی در بیشتر شبکه‌های مهم تلویزیونی کاملا مرسوم است.

به نظرشما می‌شود مسابقه‌ها را تفکیک موضوعی کرد؛ یکی سینمایی، یکی ادبی و دیگری شعر؟

در آن صورت جنبه تفریحی و سرگرمی‌اش را از دست می‌دهد. الان در این مسابقه همه چیز وجود دارد؛ خنده، شوخی، مهمان و بخش‌هایی از فیلم‌ها و سریال‌ها. ما در شب‌های قدر یا ایام عزاداری، برنامه را به گونه دیگری اجرا کرده‌ایم و خواهید دید. نوع پوشش و فیلم‌هایی که نشان می‌دهیم یا سوالاتمان تا حدی به سمت و سوی دیگری می‌رود، اما در روزهای دیگر، چون ماه رمضان را ماه مهمانی خدا می‌دانیم، می‌کوشیم تا جایی که فعلا قابل پخش است، شوخی هم بکنیم. متأسفانه ظرفیت شوخی هم از ما گرفته شده است. برنامه فعلی جنبه تفریح و سرگرمی‌اش بیشتر است تا مسابقه و فکر می‌کنم شاید لازم تر باشد، چون برنامه تفریحی کم داریم.

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰

گفتگو با عباس غزالی بازیگر سینما و تلویزیون

گفتگو با عباس غزالی بازیگر سینما و تلویزیون

مصاحبه با عباس غزالی بازیگر سینما و تلویزیون

مصاحبه با عباس غزالی

گفتگو با عباس غزالی

عباس غزالی بازیگر سینما و تلویزیون

گفتگو با عباس غزالی بازیگر سینما و تلویزیون

عباس غزالی، هنرمند جوان سینما و تلویزیون است و با این ‌که بسیار جوان است، اما خیلی زود توانست پله‌های ترقی را طی کند تا آنجا که در اولین حضور خود بر پرده نقره‌ای، گام محکمی برداشت و با حضور درخشان در فیلم «اعترافات ذهن خطرناک من» چشم‌های زیادی را خیره کرد و نامش بین نامزدهای سیمرغ جشنواره فیلم فجر قرار گرفت.

علاوه بر آن عباس غزالی در بسیاری از سریال‌های تلویزیونی همچون مادرانه، وضعیت سفید، رستگاران، ماه محبوب خدا و... نیز بخوبی درخشیده است.

ماه رمضان برای شما تداعی چه چیزی است؟

تداعی یک مهمانی باشکوه که از ابتدا تا انتهای آن به نفع ماست و قرار است به نام ما ثوابی ثبت شود و برای زندگی‌مان برکت جمع کنیم. ضمن این ‌که رمضان ماهی است که میزبان آن خداوند است که بندگانش را به این مهمانی دعوت می‌کند تا همه ما در خدمت او باشیم.

به نبودن هم فکر می‌کنید؟

بارها شده به نبودن در دنیا فکر کرده‌ام زیرا معتقدم زندگی همیشه آن طور که می‌خواهیم پیش نمی‌رود و در جایی ممکن است ما را غافلگیر کند و این غافلگیری برای من زمانی رخ داد که پدرم را از دست دادم و این حقیقت برایم بسیار تلخ بود و از آن زمان به بعد همیشه به این موضوع فکر می‌کنم که ممکن است لحظه‌ای دیگر در دنیا نباشیم به همین دلیل باید قدر زندگی‌مان در دنیا را بدانیم.

عزیزترین موجود زندگی‌تان؟

مادرم و خانواده‌ام عزیزترین و مهم‌ترین موجودات زندگی‌ام هستند. معتقدم مادرم تنها فرشته روی زمین است، طوری که نفسم به نفس او بسته است و هرچه دارم از اوست.

تعریف شما از زندگی چیست؟

زندگی یک تراژدی صفر تا صدی است که تنها ما آدم‌ها می‌دانیم‌ چگونه پیش می‌رود و در همین راه گاهی به خطا می‌رویم، اما همه ما هم می‌دانیم که در این دنیا و در این راه امانت هستیم.

تا‌ امروز تا چه اندازه در زندگی‌تان پشیمان هستید؟

من معتقدم انسان جایزالخطاست، بنابراین همیشه سعی داشتم عقلانی عمل کنم، زیرا در جاهایی احساسی برخورد کرده‌ام که نتیجه آن را هم دیده‌ام. در جاهایی هم احساسم نگذاشته تا عقلم جلوتر باشد و من متوجه عواقب آن شده‌ام و از آن به بعد حواسم را بیشتر جمع کرده‌ام.

چه چیزی در زندگی شما را می‌ترساند؟

از دست دادن عزیز برای من در زندگی بسیار ترسناک است و چیزی است که از آن واهمه زیادی دارم.

امروز برایتان مهم‌تر است یا آینده؟

هر دو برایم اهمیت دارد، اما آینده بیشتر زیرا امروز تمام می‌شود و ما باید به سمت آینده جلو برویم و آینده پیش روی ماست، بنابراین باید برای زندگی خود برنامه داشته باشیم تا بتوانیم آینده خوبی را هم ‌داشته باشیم.

به کارگردانی هم فکر می‌کنید؟

بله، ذوق آن را دارم، اما در حرفه هنری‌ام دوست ندارم از شاخه‌ای به شاخه دیگر بروم زیرا معتقدم این کار آدم را از پیشرفت دور می‌کند، بنابراین نمی‌خواهم دست به چنین کاری بزنم. من به چند رشته هنری علاقه‌مند هستم، اما در حال حاضر بازیگری را برگزیده‌ام، زیرا از نظر من بازیگری انتها ندارد و تا آنجا که بتوانم آن را ادامه می‌دهم. البته باید دید سرنوشت ما را به کجا می‌رود، اگر ببینم کارگردانی به بازیگری‌ام لطمه نمی‌زند سراغ کارگردانی هم می‌روم.

تعریف شما از بازیگری چیست؟

از نظر من بازیگری یک نوع آفرینش و خلق کردن است. این ‌که از جلد اصلی خودمان درمی‌آییم و با نام و نشانی دیگر ظاهر می‌شویم، یعنی از جلد اصلی خود خارج می‌شویم و در جلد شخصیت دیگری می‌رویم. بنابراین در یک جمله می‌توان گفت بازیگری خلق کردن است.

بهترین نقشی که تا‌‌ امروز داشتید؟

از جایی به بعد که از نظر بازیگری تثبیت شدم انتخابم سخت و مسئولیتم سنگین‌تر شده است. همه نقش‌هایم را دوست دارم و پذیرفته‌ام، اما بیشترین نقشی را که خودم دوست دارم و فکر می‌کنم در آن تثبیت شده‌ام و در ذهن مردم جا باز کرده است نقش بهروز در سریال وضعیت سفید است که برای آن نقش بسیار زحمت کشیدم و حدود دو سال برای آن وقت گذاشتم که همین مدت زمان طولانی موجب می‌شود تا نقش عمیق‌تر شود. خوشبختانه این سریال در شب‌های ماه رمضان دوباره پخش می‌شود.

شما خودتان هم به نقش‌تان در این سریال چیزی اضافه کردید؟

بله. یکی از ویژگی‌هایی که احساس کردم بهروز را جذاب می‌کند صداسازی بود. بعد از یک ماه فیلمبرداری، با کارگردان برای این نوع صدا و بیان به تعامل رسیدیم. یکی از ویژگی‌های جذابی که کارگردان به نقش بهروز اضافه کرد، فعال بودن اوست یعنی گاهی پشتک وارو می‌زند.

الان که دوباره این سریال در حال پخش است چه حسی دارید؟

خوشحالم، زیرا برای نقشم در این سریال زحمات زیادی کشیده‌ام و الان که این سریال را می‌بینم دوباره خاطرات آن روزها برایم زنده می‌شود. اگر وقت داشته باشم هر وقت این سریال پخش ‌شود آن را دوباره می‌بینم.

در زمان بازی در این نقش تا چه اندازه برای شناختن دهه 60 تلاش کردید تا نقش بهروز را باورپذیر کنید؟

در آن دهه من کودک بودم به همین دلیل خاطره زیادی از آن دوران به یاد ندارم. در این سریال هم کارگردان بازیگران را با این فضا آشنا می‌کرد. تحقیقاتی درباره آن دوره بخصوص درباره نقش بهروز که آدمی پر‌انرژی و جوگیر است، انجام دادم.

فیلم‌هایی که آن دوره جوانان را درگیر خودش کرده بود، ‌ دیدم تا بتوانم از آن لحن و نوع دیالوگ‌گویی استفاده کنم. در ذهنم بازیگر مورد علاقه‌ام را برای شخصیت‌پردازی ملاک قرار دادم تا در یک خط حرکت کنم.

به سیمرغ هم فکر می‌کنید؟

بله و همیشه دوست داشتم با اولین کار سینمایی‌ام سیمرغ بگیرم و به همین دلیل هم دیر وارد سینما شدم، زیرا دوست داشتم نقشی باشد که به واسطه آن سیمرغ بگیرم و خوشبختانه تا حدی به خواسته‌ام رسیده‌ام، زیرا با فیلم «اعترافات ذهن خطرناک من» در جشنواره فیلم فجر نامزد شدم. فکر می‌کنم حالا که پایم به سینما باز‌شده جای کار بیشتری خواهم داشت.

موسیقی در زندگی شما چه جایگاهی دارد؟

موسیقی برای هر انسانی حائز اهمیت است. معمولا وقتی در حال رانندگی هستم بسته به حالی که داشته باشم برای طی کردن مسیر که معمولا طولانی است و برای این‌ که متوجه ترافیک نشوم به موسیقی پناه می‌برم، اما این را هم باید بگویم که طرفدار خواننده خاصی نیستم و از همه خواننده‌ها آهنگ‌هایشان را گوش می‌دهم.

کشور خودتان را برای زندگی ترجیح می‌دهید یا خارج؟

قطعا کشور خودم را زیرا هر موفقیتی که به دست آورده‌ام ‌از همین کشور با همین فرهنگ دارم؛ شاید اگر کشور دیگری بودم از من استقبال نمی‌شد و نمی‌توانستم به این موفقیت‌ها برسم.

اهل سفر هستید؟

بسیار زیاد. در سال‌های اخیر زندگی‌ام به این نتیجه رسیدم که انسان در زندگی خود همیشه باید ‌دنبال آرامش باشد و همان طور که می‌دانید هر انسانی آرامش را در یک چیز پیدا می‌کند و من آرامش را در سفر می‌دانم.

بیشتر دوست دارید با چه وسیله نقلیه‌ای سفر کنید؟

من، هم هوایی و هم زمینی سفر را تجربه کرده‌ام. بستگی به امکانات موجود دارد. گاهی پیش آمده سفری باید می‌رفتم که کار واجبی هم داشتم بلیت هواپیما نتوانستم تهیه کنم و با قطار رفتم، اما به طور کلی به منظور این‌ که از وقت نهایت استفاده را ببریم، بهتر است با هواپیما سفر کنیم تا جاهای دیدنی بیشتری را در شهر یا کشوری که می‌رویم، ببینیم و از مکان‌های دیدنی نهایت استفاده را ببریم.

سوغاتی هم می‌خرید؟

بله. بسیار زیاد. ابتدا مایحتاج خودم را در شهر یا کشور مقصد می‌خرم و بعد هم برای خانواده سوغاتی تهیه می‌کنم. سوغاتی خریدن برای خانواده را خیلی دوست دارم.

چه جمله‌ای برای مخاطب دارید؟

ماه رمضان است از این‌که فرصتی را در اختیار من قرار دادید تا با مردم صحبتی داشته باشم، تشکر می‌کنم. التماس دعا دارم و امیدوارم نماز و روزه‌های همه هموطنان مورد قبول درگاه الهی قرار گیرد و در زمان سحر و افطار در دعاهایشان عباس غزالی و خانواده‌اش را فراموش نکنند.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰

وظیفه و کارهای ناظر‌ کیفی چیست؟

وظیفه و کارهای ناظر‌ کیفی چیست؟

وظیفه ناظر‌ کیفی چیست؟

کارهای ناظر‌ کیفی چیست؟

ناظر‌ کیفی چیست؟

وظیفه و کارهای ناظر‌ کیفی چیست؟

مردمی که به تماشای آثار نمایشی تلویزیون می‌نشینند، توقع دارند این آثار هم از لحاظ محتوا و هم ساختار قابل قبول باشند و بتوانند احساس رضایتمندی را در آنها به وجود آورند. آثاری جذاب که هم سرگرم‌کننده باشند و هم پیام یا حرفی را که خودشان نمی‌دانند به آنها منتقل کنند. برخی کارگردانان آن‌قدر صاحب‌نام و صاحب‌سبک هستند که نامشان کیفیت کار را تضمین می‌کند، اما تعداد این کارگردانان زیاد نیست.

در چنین شرایطی باید مشاوری در کنار کارگردان باشد که موفقیت کار را تضمین کند؛ مشاوری که چندسالی است در تلویزیون با نام ناظر کیفی معرفی می‌شود. این فرد در کنار تیم سازنده آثار، تعریف شده تا کاری قابل قبول به آنتن تلویزیون سپرده شود، اما هرچند نام ناظر کیفی در همه آثار نمایشی تلویزیون دیده می‌شود، ولی همه کارها خوب و دیدنی نیستند. آیا ناظران کیفی کار خود را بلد نیستند یا تعریف درستی از آنها نشده یا نام این فرد در بیشتر کارها به صورت فرمایشی در تیتراژ دیده می‌شود؟

پیدایش ناظران کیفی

پیش‌‌‌ از افزایش شبکه‌های تلویزیونی، تولید برنامه برای معدود شبکه‌های تلویزیونی به‌عهده تهیه‌کنندگانی بود که رابطه سازمانی تعریف‌شده‌ای با تلویزیون داشتند و جزو نیروهای رسمی محسوب می‌شدند. به طور طبیعی این تهیه‌کنندگان به مدد استمرار فعالیت در تلویزیون هم با ویژگی‌های این رسانه آشنا بودند و هم با چارچوب‌ها و ضوابط آن. پس از افزایش شبکه‌ها و نیاز به تولیدات بیشتر، ساخت برنامه‌های تلویزیونی و بخصوص آثار نمایشی به تهیه‌کنندگانی در خارج از سازمان صداوسیما سپرده شد، اینجا بود که ضرورت نظارت بر این تولیدات احساس شد و افرادی به نام ناظر کیفی از طرف تلویزیون نظارت بر این تولیدات را به‌عهده گرفتند. این افراد موظف شدند هم به لحاظ محتوایی و هنری و هم به منظور رعایت ضوابط رسانه ملی از جمله نوع پوشش، مناسبات و قوانین عرفی و اسلامی در آثار تلویزیونی و چگونگی هزینه کردن بودجه و سرمایه تلویزیون در روند تولید نظارت کنند.

ناظران غیرکیفی

پیش از تغییرات ساختاری تلویزیون، افرادی با تخصص‌های مختلف تحت عنوان ناظر کیفی با شبکه‌ها همکاری داشتند. این افراد با همین عنوان در استخدام شبکه‌ها بودند و به پروژه‌های در دست تولید سرکشی می‌کردند. طبیعی است که این عنوان سازمانی در صورت بی‌توجهی به تخصص‌های مورد نیاز، می‌توانست به نزدیکان و بستگان یا افرادی بی‌صلاحیت سپرده شود. در این دوره، انتخاب ناظران کیفی به‌عهده مدیران شبکه‌ها بود و اندکی بی‌توجهی به این عنوان شغلی می‌توانست بسادگی هویت و عملکرد ناظران کیفی را زیر سوال ببرد و برعکس، کمی هوشمندی در انتخاب این ناظران می‌توانست تاثیر قابل توجهی بر کیفیت آثار نمایشی داشته باشد.

ناظرانی که نامشان کیفیت یک اثر را تضمین می‌کند، حاصل انتخاب‌های درست مدیران در آن دوره هستند و شکل‌گیری نگاهی که ناظران کیفی را افراد مداخله‌گر تلقی می‌کند، نتیجه انتخاب‌های نادرست. در حال حاضر با تغییر ساختار تلویزیون و شکل‌گیری اداره کل نمایش، انتخاب ناظران کیفی با نظر این اداره کل و بر مبنای پیشنهاد مدیران شبکه‌ها و مدیران گروه‌های فیلم و سریال شبکه‌های تلویزیونی انجام می‌شود.

هدف؛ ارتقای کیفیت

ناظر کیفی به معنی واقعی کلمه چه کسی است؟ کسی که بر اجرای ضوابط سازمانی و قواعد دینی و عرفی، نظارت دارد یا مشاوری که سازندگان تولید یک سریال تلویزیونی را یاری می‌دهد تا اثری بهتر و با کیفیت مطلوب‌تر بسازند؟

رحمان سیفی‌آزاد، مدیر گروه فیلم و سریال شبکه یک، که نظارت کیفی بر سریال‌های تلویزیونی از جمله سریال پریدخت را نیز به‌عهده داشته است، ناظر کیفی را فردی می‌داند که به ضوابط سازمان آشناست، اما در عین حال درباره ساخت آثار نمایشی نیز تخصص و تجربه دارد. وی می‌گوید: ناظر کیفی باید از ایده تا دیده همراه یک اثر باشد، یعنی از زمانی که ایده یک اثر تلویزیونی شکل می‌گیرد تا زمانی که آن اثر به نمایش درمی‌آید. او نماینده و امین مدیر گروه است و نظارت همه‌جانبه بر تولید یک اثر را به عهده دارد.

وظایفی که سیفی‌آزاد به آنها اشاره می‌کند نیازمند تخصص‌های ویژه‌ای است که از نگارش فیلمنامه تا کارگردانی و فنی پشتیبانی را شامل می‌شود.

سیفی‌آزاد به عنوان کسی که هم کارگردانی و هم نظارت کیفی را تجربه کرده، در این باره می‌گوید: افرادی که در روند نظارت کیفی صرفا مسئول بررسی رعایت ضوابط عرفی و شرعی هستند، نمی‌توانند موفقیت هنری اثر را تضمین کنند و همین باعث شده برداشت نادرستی درباره مقوله نظارت کیفی ایجاد شود.

کارمند یا ناظر

از نگاه امیرحسین آشتیانی‌پور، مدیر گروه فیلم و سریال شبکه سه، ناظر کیفی کسی است که به لحاظ سواد و دانش و تجربه جایگاهی قابل قبول داشته و نظرات و مشاوره‌اش برای کارگردان پذیرفتنی باشد. وی دستمزد ناظران را یکی از مسائل مهم در نقش و تاثیرگذاری آنها می‌داند و توضیح می‌دهد: کسی که در زمینه تولید آثار تلویزیونی تخصص و تجربه داشته باشد با دستمزد کارمندی که برای ناظران کیفی تعریف‌ شده کار نخواهد کرد و کسی که با چنین دستمزدی استخدام می‌شود یعنی از تجربه و دانش برنامه‌سازی برخوردار نیست و در نتیجه توانایی نظارت بر کیفیت اثر را نخواهد داشت.

آیا به تعداد سریال‌های تلویزیونی که در طول سال ساخته می‌شود افراد متخصص و توانمند داریم که نظارت کیفی بر روند تولید داشته باشند؟ و نیز مدیران گروه‌های فیلم و سریال هر شبکه یا تهیه‌کنندگان سریال‌های تلویزیونی می‌توانند مسئولیت نظارت کیفی را به‌عهده بگیرند؟

تربیت ناظران کیفی

تهیه‌کننده در یک برنامه تلویزیونی مسئولیت اجرایی و محتوایی اثر را به عهده دارد. در یک سریال تلویزیونی تهیه‌کننده از زمان انتخاب طرح همراه و مسئول پروژه شناخته می‌شود و بر روند تولید نظارت دارد. با این تعریف بعید است وجود یک ناظر کیفی ضرورتی داشته باشد.

آشتیانی‌پور به محدود بودن تعداد تهیه‌کنندگان خوب و قدرتمند در تلویزیون اشاره می‌کند و راه چاره را در تربیت نیروی انسانی می‌داند.

وی اظهار می‌کند: ایده‌آل این است که تهیه‌کننده خودش ناظر کیفی باشد و مسئولیت کم‌و‌کیف اثرش را بپذیرد، اما در شرایطی هستیم که به اندازه کافی تهیه‌کننده متخصص وجود ندارد؛ کسی که فیلمنامه بشناسد، قدرت تحلیل کیفی داشته و با ضوابط تلویزیون آشنا باشد. این در حالی است که نبض شبکه‌های تلویزیونی می‌تپد و هر لحظه نیازمند برنامه‌های تازه هستند تا تهیه‌کنندگان حرفه‌‌ای شوند.

با توجه به نکات مطرح شده، به نظر می‌رسد حرفه «ناظر کیفی» در دوره‌ای براساس ضرورت‌های تلویزیون ایجاد شده، اما چون و چرایی آن بدرستی تعریف و مشخص نشده است. این پدیده تا زمانی که تلویزیون برای تولید آثار مورد نیازش به اهالی سینما و حتی افراد کم‌تجربه نیاز دارد، ضروری به نظر می‌رسد، اما تا زمانی که تهیه‌کنندگان بیشتری در زمینه ساخت برنامه‌های تلویزیونی تجربه و تبحر پیدا کنند، ساختار سازمانی دست‌کم در گروه‌های فیلم و سریال شکل و شمایل رسانه‌ای به خود بگیرد و نام تهیه‌کننده و کارگردان تضمین‌کننده موفقیت اثر باشد، لازم است نظارت کیفی باز تعریف شود.

حرفه‌ای کاملا مستقل

علیرضا افخمی که سال‌ها به عنوان یک ناظر کیفی خوب در تلویزیون شناخته شده و نامش در تیتراژ بسیاری از سریال‌های تلویزیونی بر کیفیت اثر تضمین داشته، معتقد است، نه مدیر گروه و نه تهیه‌کننده نمی‌توانند مسئولیت ناظر کیفی را به‌عهده داشته باشند.

افخمی هم آن دسته از ناظرانی را که صرفا بر رعایت ضوابط و قواعد نظارت دارند به رسمیت می‌شناسد و هم کسانی که به عنوان مشاور در کنار تهیه‌کننده و کارگردان قرار دارند و معتقد است هر دو گروه ناظر کیفی محسوب می‌شوند.

او که کارگردانی را تجربه کرده بر این باور است که تهیه‌کننده نمی‌تواند مسئولیت نظارت کیفی را هم به‌عهده بگیرد.

وی در این باره توضیح می‌دهد: ناظر کیفی به عنوان مشاور، کسی است که هر لحظه در هر شرایطی و برای هر مساله‌ای در خدمت گروه تولید باشد و این مسئولیت بار کاری تهیه‌کننده را بسیار سنگین می‌کند.

تهیه‌کننده وظایف متعددی دارد، در انتخاب تک‌تک گروه تولید نقش دارد، پیدا کردن لوکیشن‌ها و مدیریت مالی پروژه زیرنظر او انجام می‌شود و همه اینها به حدی است که او نمی‌تواند به عنوان ناظر کیفی هر لحظه و همیشه همراه با گروه تولید باشد.

از نگاه او ناظر کیفی یک حرفه مستقل است و هر دو دسته از ناظران کارکردها و تاثیرات خودشان را در آثار تلویزیونی دارند و به همان اندازه نیز باید دستمزد دریافت کنند.

به اعتقاد او، همچنان که بازیگران و کارگردان‌ها در تلویزیون درجه‌بندی شده‌اند و دستمزدهای متفاوتی دریافت می‌کنند، ناظران کیفی هم با توجه به میزان سواد و تجربه و دانش باید دستمزدهای متفاوت و درجه‌بندی شده دریافت کنند.

افخمی به ضرورت حضور ناظر کیفی در آثار نمایشی تاکید دارد، اما در عین حال کارگردان‌های توانمند و صاحب تجربه را از این قاعده مستثنا می‌کند. براساس توضیحات او ناظرانی که رعایت قواعد و ضوابط را به‌عهده دارند باید در کنار گروه‌هایی قرار بگیرند که به لحاظ هنری تجربه و تخصص دارند و می‌توانند اثر باکیفیت ارائه کنند و ناظرانی که بر کیفیت هنری آثار نظارت می‌کنند باید در کنار تهیه‌کنندگان و کارگردان‌های کم‌تجربه‌تر قرار بگیرند تا آنها را به سمت موفقیت هدایت کنند.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰

گفتگو با حسن سلطانی مجری برنامه‌ «ماه خدا» شبکه یک

گفتگو با حسن سلطانی مجری برنامه‌ «ماه خدا» شبکه یک

مصاحبه با حسن سلطانی مجری برنامه‌ «ماه خدا» شبکه یک

حسن سلطانی مجری برنامه‌ «ماه خدا» شبکه یک

مجری برنامه‌ «ماه خدا» شبکه یک

گفتگو با حسن سلطانی مجری برنامه‌ «ماه خدا» شبکه یک

حسن سلطانی، سال 1358 برای نخستین بار گویندگی برنامه سحر رادیو همدان را به عهده گرفت و پس از آن، سحر سال‌های 59 در رادیو اهواز، 79 و 80 در شبکه خبر، 90 و 91 در شبکه قرآن و معارف سیما فعالیت داشته و از سال 92 تاکنون نیز اجرای برنامه سحر شبکه یک را به عهده دارد که با نام «ماه خدا» به مخاطبان ارائه می‌شود. سلطانی در گفت‌وگویی که می‌خوانید از ویژگی‌های اجرای برنامه‌های سحر می‌گوید.

چرا برنامه سحر را برای اجرا انتخاب کردید؟

انتخاب نکردم. توفیقی بود که خدا نصیبم کرد. از کودکی علاقه‌مند به حوزه معارف بودم؛ حتی وقتی گویندگی خبر را بر عهده داشتم، باز تعلق خاطر به برنامه‌های معارفی داشتم و خوشبختانه در طول سال‌هایی که در رادیو و تلویزیون حضور دارم، تجربه‌های خوبی کسب کرده‌ام. اجرای برنامه‌های سحر را برای خودم فریضه می‌دانم و در دعاهایم از خدا می‌خواهم، مرا جزو خدمتگزاران ماه مهمانی خود قرار دهد.

وقت سحر چه ویژگی‌هایی دارد که در روایات بر آن تاکید شده است؟

سحرهای ماه رمضان از نورانیت خاصی برخوردار است. اگر مشکلی داریم و گره در زندگی‌مان افتاده باشد سحرگاهان غسل می‌کنیم، وضو می‌گیریم و سجاده می‌اندازیم تا در گوشه‌ای از خانه با خدا راز و نیاز کنیم. لحظات سحر بسیار ناب و مناسب‌ترین زمان دعاست.

اشعار و روایت‌هایی را که در برنامه می‌خوانید از چه منابعی انتخاب می‌کنید؟

اغلب منابع را در اختیار دارم. یعنی در منزل، کتابخانه تخصصی حوزه و کتاب‌های معارفی دارم. از همان کودکی به دلیل علاقه شخصی، کتاب‌های معارفی را جمع‌آوری و همه آنها را مطالعه کرده‌ام. به فراخور نیازی که دارم، بخش‌هایی از آنها را انتخاب می‌کنم تا در اختیار مخاطبانم قرار بدهم. حتی بعضی اوقات کتاب را با خودم به برنامه می‌آورم تا عین مطلب را برای بینندگان بخوانم. تمایل دارم منبع مطالبی را که در برنامه می‌خوانم، به مخاطبان معرفی کنم. به همین دلیل، حتی اشعاری را که در ابتدای برنامه می‌خوانم، منبع و شاعرش را معرفی می‌کنم تا دسترسی به آن برای مردم آسان باشد.

نیاز مخاطبان برنامه را چگونه شناسایی و در برنامه ارائه می‌کنید؟

برنامه راه‌های ارتباطی فراوانی دارد. علاوه بر تلفن 162 و سیستم پیامکی برنامه، ارتباطات خوبی با عموم مردم دارم. حتی بسیاری از دوستان و آشنایان با سلایق مختلف در طول سال پیشنهادهای خوبی به ما می‌دهند که از همه آنها استفاده می‌کنیم. به دلیل این که برنامه سحر‌ مخاطبانی از همه اقشار دارد، تلاش می‌کنیم مطالبی که مورد نیاز مردم است، در برنامه گفته شود. حتی برای انتخاب کارشناسان و میان‌برنامه‌ها نظر مخاطبان برایمان اولویت دارد.

علاوه بر اجرا، ذاکر اهل بیت(ع) هم هستید. از چه زمانی این کار را شروع کردید؟

بیشتر از این که ذاکر باشم، از مجالس آل محمد(ص) استفاده می‌کنم. از نوجوانی در جلسات مذهبی شرکت می‌کردم و توجه خاصی به قرآن کریم و روایات ائمه معصومین(ع) داشتم.

آیا تاکنون در برنامه‌‌های رادیویی و تلویزیونی مداحی کرده‌اید؟

معتقدم به عنوان مجری باید کارم را درست انجام بدهم. وقتی مداحان متخصص در برنامه حضور دارند‌ از آنها استفاده می‌کنم. حتی پیش آمده کمتر صحبت کرده‌ام تا وقت بیشتری را به ذاکر اهل بیت(ع) بدهیم.

برخی موارد هم پیش آمده که خودم مداحی کرده‌ام؛ مثلا یک سال در شب‌های پایانی ماه مبارک رمضان، دوستان بزرگواری از ذاکرین اهل بیت(ع) در برنامه حضور داشتند و از من خواستند بخوانم و من هم یک رباعی خواندم. اگر اشتباه نکنم سال 78 میلاد امام حسین(ع) در حرم سیدالشهداء بودیم که دعای کمیل به صورت زنده از شبکه سه پخش می‌شد. برای برادری که دعا می‌خواند مشکلی پیش آمد و من ادامه دعا را خواندم تا ارتباطمان قطع نشود.

برای اجرای برنامه ماه خدا چقدر مطالعه می‌کنید؟

برای اجرای برنامه، روزانه حداقل شش ساعت مطالعه می‌کنم. با وجود این که حتی نمی‌دانستم قرار است امسال هم در برنامه حضور داشته باشم، اما مطالعه را ترک نکردم. بدون مطالعه در هیچ برنامه‌ای حضور پیدا نمی‌کنم. به نظرم مجری باید آنقدر آمادگی داشته باشد که اگر کارشناس نیامد یا پخش میان‌برنامه‌ با مشکل روبه‌رو شد، حرفی برای گفتن داشته باشد و حرف‌های تکراری تحویل مخاطب ندهد. مخاطب از من می‌خواهد به‌روز باشم، پس باید نیاز مخاطبم را بشناسم و نیاز‌های او را برآورده کنم.

بزرگ‌ترین عیب یک مجری چه می‌تواند باشد؟

وقتی ‌تصور کند خودش بهترین است.

بزرگ‌ترین حُسن یک مجری چیست؟

از فرصتی که در اختیارش گذاشته شده، نهایت بهره را برای خدمت به مردم ببرد. فرصت بسیار مناسبی است که خیلی‌ها آرزویش را دارند. حالا که خداوند اسبابش را فراهم کرده و این امکان در اختیارش قرار گرفته، در جهت خدمت به بندگان خدا و نشر معارف آل محمد(ص) استفاده کند.

۲ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰

دانلود آهنگ تیتراژ پایانی سریال نیاز با صدای علی زند وکیلی

دانلود آهنگ تیتراژ پایانی سریال نیاز با صدای علی زند وکیلی

دانلود آهنگ پایانی سریال نیاز با صدای علی زند وکیلی

دانلود تیتراژ پایانی سریال نیاز با صدای علی زند وکیلی

دانلود آهنگ به سوی تو سریال نیاز با صدای علی زند وکیلی

دانلود آهنگ تیتراژ پایانی سریال نیاز

دانلود آهنگ تیتراژ پایانی سریال نیاز با صدای علی زند وکیلی

دانلود با لینک مستقیم | 3.9 مگابایت

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰