نقد و بررسی برنامه ماه عسل 94
نقد برنامه ماه عسل 94
یک روانشناس درباره‌ی «ماه عسل» تلویزیون و سوژه‌هایی که دنبال می‌کند، معتقد است: چنین برنامه‌هایی باید سعی کنند به دنبال داستان‌ها و روایت‌های مثبت و شادی‌افزا باشند و به جای غم‌افزایی و نشان دادن دردها، به مردم شادی تزریق کنند.
او ادامه می‌دهد: اشکالی ندارد که یک برنامه درد را هم به مردم نشان دهد، اما مساله اینجاست که وقتی پایه و اساس یک برنامه درد می‌شود، منجر به انعکاس نگرش‌های منفی در بین افکار عمومی می‌شود.
حمید یعقوبی روانشناس و استاد دانشگاه از منظر روانشناختی درباره‌ی رسانه‌ای همچون تلویزیون که کارکردش باید تخلیه تنش‌های مخاطبان باشد، سخن گفت و درباره «ماه عسل» و اینکه این برنامه تا چه میزان در تنش‌های مخاطب تأثیر مستقیم دارد، اظهار نظر کرد.
دکتر یعقوبی گفت: برنامه «ماه عسل» یک برنامه‌ی پربیننده، پرمخاطب و نسبتا جا افتاده است که چند سالی است با همین عنوان پخش می‌شود و مخاطب خاص خود را پیدا کرده است. معمولا روال این برنامه بر روایت یک قصه است. مردم قصه‌ها و روایت‌ها را دوست دارند و هر تأثیری که رویشان بگذارد باز هم قصه‌ها را دوست دارند به نوعی که از دوران کهن تاکنون قصه‌گویی یک امر مطلوب برای مردم بوده است. اما نکته‌ای که وجود دارد این است که قصه‌هایی که برای این برنامه انتخاب می‌شوند جذاب است اما در عین حال غم‌افزا. شاید اگر سوژه‌های این برنامه جذاب و مفرح باشند تأثیر مثبتی بر روی سلامت روان جامعه خواهند داشت.
این استاد دانشگاه در ادامه گفت: محتوای برنامه «ماه عسل» اندکی غمگین است و البته در بعضی صحنه‌ها این غم بیشتر می‌شود و معمولا حزن‌آلود است. منتها این حزن‌آلود بودن خیلی عمیق نیست بلکه یک حزن لحظه‌ای ایجاد می‌کند. اگر منتقدان فکر می‌کنند این برنامه حزن‌انگیز است، درست است، اما حزنی که اثرات پایداری داشته باشد، ندارد و بیشتر در لحظه ممکن است فردی را ناراحت کند و اشکش را دربیاورد. اما یک غم پایدار نیست. ما باید نگران غم پایدار باشیم.
وی درباره قصه‌هایی که در «ماه عسل» مطرح می‌شود، اظهار کرد: برخی از قصه‌هایی که در این برنامه مطرح می‌شود و ناراحت‌کنندگی‌اش بیشتر است در یک بخشی به جوزدگی مردم و تحریک هیجانات و احساسات‌شان کمک می‌کند. به نوعی که مردم گاهی وقت‌ها به گفته مجری تماس می‌گیرند و دوست دارند به آن سوژه مورد نظر کمک کنند در صورتی که این اتفاق ساده‌سازی آسیب‌ها و مشکلات جامعه است. مردم فکر می‌کنند اگر همین مشکل که الان نشان دادند را حل کنند مشکلات‌شان حل است در صورتی که این فریب است و به نوعی مردم خودشان را فریب می‌دهند و این برنامه به بالا رفتن هیجانات مردم کمک می‌کند که این اتفاق از منظر روان‌شناسی درست نیست. اما برنامه «ماه عسل» از منظر رسانه و نگه داشتن مخاطب پای تلویزیون یک برنامه موفق است.
